17/12

Mumbai’de hemşire Prabha’nın hayatı, yabancılaştığı kocasından beklenmedik bir hediye aldığında altüst olur. Genç oda arkadaşı Anu, erkek arkadaşıyla yeniden bağlantı kurmak için şehirde bir yer bulmakta zorlanır. Yönetmen Payal Kapadia ve All We Imagine As Light oyuncu kadrosu, Cannes’dan ve daha fazlasından en yürek ısıtan tepkileri paylaşmak için bir araya geliyor. ! 2024’te Cannes Film Festivali’nde prestijli Grand Prix’yi kazanan ilk Hint filmi. Bu film, Bombay’daki bekar kadınların karşılaştığı birçok zorluğu dramatize ediyor ve dayanıklılıklarını vurguluyor. Burada, tüm kadınlar aynı hastanede hemşireler, ancak benzerlikler burada sona eriyor çünkü her birinin kendine özgü bir sorunu ve tabiri caizse çözümü var. Arzu, korku, pişmanlık ve kararlı sabır, hikaye sessizce açılırken değişmeye devam eden duygulardır. Muhtemelen en büyük varlık, karakterler arasında alışılmadık derecede zengin ve düşünceli diyaloglar sunan senaryodur. Olay örgüsündeki bükülmelerin miktarı, insanların birbirlerine karşı alışılmadık derecede dürüst ve umursamaz olabilecekleri konuşmaları desteklemek için yeterli görünüyor, yalan söylüyor veya poz veriyor olsalar bile. Oyunculuk tekdüze bir şekilde mükemmel, yazım seviyesine yükseliyor — bazı işkence edici, gevşek uçlar olmasına rağmen hiçbir yanlış not yok. Fotoğrafçılık ve düzenleme de yansıtıcı ve biraz kopuk atmosferi yakalamada iyi bir iş çıkarıyor, karakterlerin etkileşimlerinin sessiz yoğunluğunu tamamlıyor. Kopukluk, filmin belgesel öğeler içerdiği veya kesinlikle öyle hissettirdiği birkaç noktada daha da artıyor. Müzik ve çağrışım şekli konusunda her zaman çılgına dönmedim, ancak birçok kişinin paylaşmadığı küçük bir numara. Başka bir eleştirmenin bu filmin “ödül yemi” olarak tasarlandığı iddiasına katılmıyorum. Bence bu filmde alaycı veya manipülatif olarak kategorize edilemeyecek kadar fazla kalp ve dürüstlük var – kesinlikle önemli bir hikayeyi ilgi çekici ve güzel bir şekilde anlatmak isteyen diğer filmler gibi değil. Ve bu film, giderek mezhepçi ve püriten bir Hindistan’da iyi bir performans göstereceğini hayal edemediğim birçok risk alıyor. “All We Imagine as Light”ı şiddetle tavsiye ediyorum.

harry prisionero azkaban 2004